آشنایی با زبان ایتالیایی به همراه تاریخچه و مشخصه‌های آن

زبان ایتالیایی از کجا آمده است؟ منشأ آن چیست؟ درست مانند سایر زبان‌های رومانس یا همان زبان‌های رومی‌تبار از جمله فرانسوی، اسپانیایی، پرتغالی، رومانیایی، لادین و کاتالان، زبان ایتالیایی نیز از زبان لاتین نشات گرفته است. البته نه آن زبان لاتین کلاسیکی که سیسرو یا جولیوس سزار به آن صحبت می‌کردند؛ بلکه لاتینی که زبان‌شناسان به آن “لاتین عامیانه” می‌گویند؛ و در قرون وسطی به‌طور گسترده استفاده می‌شد. برخی رشته‌های ارائه شده برای تحصیل در ایتالیا نیازمند آموختن این زبان می‌باشند.

در این دوره در واقع عامه مردم به زبان لاتین کلاسیک صحبت نمی‌کردند؛ و فقط نویسندگان و دانشمندان در آثار و کتاب‌های خود از این زبان استفاده می‌کردند. در خیابان‌ها و بین اعضای خانواده، مردم با زبانی متفاوت صحبت می‌کردند. این زبان یک زبان ساده‌تر از لاتین کلاسیک بود؛ و به آن لاتین عامیانه یا لاتین محاوره‌ای گفته می‌شود. در این مقاله ضمن آشنایی با زبان ایتالیایی به شما خواهیم گفت که این زبان چگونه شکل گرفته، خود را بنا نهاده و گسترش یافته است.

آشنایی با لاتین عامیانه

پس از سقوط امپراتوری روم غربی (476 میلادی)، مدت‌ها مردم اروپا از زبان لاتین برای برقراری ارتباطات نوشتاری خود استفاده می‌کردند. این زبان تنها زبانی بود که برای نوشتن آثار ادبی و اسناد رسمی از آن استفاده می‌شد.

اما زبان گفتاری موضوع دیگری بود. قبل از سقوط امپراتوری (قرن سوم تا چهارم قبل از میلاد)، لاتین زبان گسترده‌ای نبود و زبان مادری هیچ جامعه‌ای محسوب نمی‌شد و فقط طبقه مرفه جامعه از آن استفاده می‌کردند. مردم کوچه و بازار برای برقراری ارتباط به زبان عامیانه صحبت می‌کردند.

از قرن پنجم و ششم به بعد، استفاده از لاتین عامیانه (یک زبان واحد نبود و در سرتاسر امپراتوری از آن استفاده نمی‌شد، اما به شکل گویش‌های منطقه‌ای متعدد وجود داشت.) گسترش پیدا کرد. اولین کسانی که از لاتین عامیانه در موقعیت‌های عمومی استفاده کردند؛ بازرگانان و افراد مذهبی بودند که می‌خواستند خطبه‌های قابل درک‌تر و ترغیب‌کننده‌تری داشته باشند.

لاتین عامیانه که در زمان سقوط امپراتوری توسط ایتالیایی‌ها استفاده می‌شد، در حدود قرن یازدهم به زبان تجارت و تبلیغات مذهبی تبدیل شد. اما با شروع از قرن سیزدهم، خود را به عنوان يك زبان ادبي به جهان معرفی كرد. اینجا بود که دقیقا زبان ایتالیایی شروع به رشد و توسعه کرد.

تاریخچه زبان ایتالیایی

زبان‌های رومی‌تبار مانند ایتالیایی، اسپانیایی و فرانسوی یک جد مشترک دارند و آن هم لاتین عامیانه است. برخلاف لاتین کلاسیک (زبانی بود که در شعر و نثر به کار می‌رفت) زبان لاتین عامیانه یک نوع زبان بومی بود که توسط مردم عادی در سراسر امپراتوری روم صحبت می‌شد. سرانجام گویش‌های محلی این زبان باعث ایجاد زبان‌های مدرن رومی شد. اکنون تخمین زده می‌شود که حدود 800 میلیون نفر در سراسر جهان از گونه‌های مختلف لاتین عامیانه به عنوان زبان مادری خود استفاده می‌کنند.

در میان این زبان‌ها، زبان ایتالیایی نه تنها از بسیاری جهات نزدیک‌ترین زبان به لاتین عامیانه است؛ بلکه در بیشتر اوقات با لاتین کلاسیک ارتباط نزدیکی دارد. تعداد زیادی از کلمات و ساختارهای گرامری این زبان، در مراحل مختلف تکامل خود از لاتین کلاسیک وام گرفته‌اند.

همان‌طور که امروزه می‌دانیم زبان ایتالیایی مدرن، از طبقه بالای جامعه در قرن 14 آغاز شده و در آثار سه نویسنده بزرگ آن دوران یعنی دانته، پتارارچ و بوکاچیو استفاده می‌شد. بنابراین پایه‌های استانداردسازی زبان ایتالیایی توسط ادبیات بنا نهاده شد، نه بر اساس یک قدرت متمرکز.

[ux_banner height=”150px” height__sm=”225px” bg=”2700″ bg_overlay=”rgba(0,0,0,.5)” border=”0px 0 0px 0px” class=”boxstyle1″]

[text_box position_x=”50″ position_y=”50″]

چنانچه علاقمند به دریافت اطلاعات برای تحصیل در ایتالیا هستید، به صفحه مربوطه ما مراجعه نمایید.

[button text=”تحصیل در ایتالیا” color=”white” radius=”99″ link=”https://pgdanesh.com/study-in-italy/”]

[/text_box]

[/ux_banner]
 

در سال 1861 میلادی و بعد از این که کشور ایتالیا با متحد شدن بخش‌ها و استان‌های کوچک شکل گرفت؛ زبان ایتالیایی به عنوان زبان رسمی این کشور پذیرفته شد. اما در آن زمان فقط درصد کمی از جمعیت این کشور می‌توانستند به زبان ایتالیایی صحبت کنند!

رد پای عواقب جدایی طلبی سیاسی و تاریخ حاکمیت خارجی ایتالیا هنوز هم روی این زبان دیده می‌شود. این کشور دارای تنوع بی‌نظیری از لهجه‌هاست؛ که هر کدام از آنها از نظر واژگان و سیستم واجی دارای خصوصیات منحصر به فردی هستند. گاهی این لهجه‌ها به قدری متفاوت از یک‌دیگر هستند که از نظر برخی از افراد غیربومی قابل فهم نمی‌باشند. مردم هر نقطه از این کشور نیز به یک لهجه و گویش صحبت می‌کنند. به عنوان مثال، بیش از پنج میلیون نفر در این کشور به زبان ناپولی (یکی از شاخه‌های زبان‌ ایتالیک-دالماتی است) صحبت می‌کنند.

حقایقی جالب درباره زبان ایتالیایی

آیا می‌دانید ایتالیایی در بیش از 30 کشور جهان صحبت می‌شود؟ اگرچه اکثر افرادی که به این زبان صحبت می‌کنند در ایتالیا ساکن هستند؛ اما ایتالیایی یکی از زبان‌های رسمی برخی از مناطق سوئیس و ایالت‌های سن مارینو و واتیکان نیز می‌باشد. علاوه بر این، در کشورهای همسایه مانند کرواسی و اسلوونی نیز به عنوان یک زبان اقلیت شناخته می‌شود.

در برخی از کشورهای دیگر از جمله ایالات متحده، کانادا، آرژانتین و برزیل نیز، گروه‌هایی به زبان ایتالیایی صحبت می‌کنند. البته بیشتر این افراد را مهاجران ایتالیا تشکیل می‌دهند. همچنین زبان ایتالیایی یکی از زبان‌های رسمی اتحادیه اروپا و یکی از زبان‌های کاری شورای اروپا است.

در مجموع تخمین زده می‌شود 64 میلیون بومی ایتالیایی زبان، در سراسر جهان زندگی می‌کنند. ضمن این که 3 میلیون نفر نیز روی این کره خاکی ساکن هستند؛ که زبان دوم‌شان ایتالیایی است. اما مهم‌تر از همه این که، زبان ایتالیایی یکی از زبان‌های مطالعاتی در جهان است. برای چنین کشور کوچکی (یا دقیق تر بگویم 71اُمین کشور جهان در این رتبه‌بندی) این دستاورد بسیار چشم‌گیر است!

تعریف ویژگی‌های زبان ایتالیایی

اگر مجذوب آوای این زبان زیبا شده‌اید، ولی مطمئن نیستید که باید یادگیری را از کجا شروع کنید؛ بهتر است ابتدا با ویژگی‌های این زبان جذاب آشنا شوید. برخی از ویژگی‌های مهم زبان ایتالیایی عبارتند از:

• ایتالیایی را می‌توان به عنوان یک زبان آوایی تعریف کرد. این بدان معناست که هر حرف با صدای مجزایی شناخته می‌شود؛ و بین تلفظ و هجی کلمات تفاوت‌هایی وجود دارد. با این حال هیچ استاندارد ملی توافق شده‌ای از نظر واج‌شناسی برای این زبان وجود ندارد. بنابراین تلفظ یک کلمه خاص در لهجه‌های مختلف از منطقه‌ای به منطقه دیگر متفاوت است.
• بیشتر کلمات ایتالیایی به یک حرف صدادار ختم می‌شوند. در کنار تعدیل هجا و استفاده از صامت‌های مضاعف، این عامل نیز یکی از دلایل خوش آهنگ بودن ذاتی این زبان است.
• ایتالیایی، مانند انگلیسی و اکثر زبان‌های رومانس، یک زبان SVO است. به عبارت دیگر، نظم کلمات در ترکیب جمله به صورت فاعل-فعل-مفعول است. من (فاعل) می‌خورم (فعل) ماکارونی (مفعول)”.
• ایتالیایی یک زبان ضمیرانداز است. این بدان معنی است که ضمیر یا فاعل معمولاً در جمله حذف می‌شود. زیرا فعل خاتمه‌دهنده خود، اطلاعاتی را درباره فاعل ارائه می‌دهد. بنابراین به جای گفتن “من می‌خواهم امشب پیتزا بخورم” می‌توان گفت “می‌خواهم امشب پیتزا بخورم” زیرا فعل به کار برده شده نشان می‌دهد که چه کسی می‌خواهد پیتزا بخورد.
• استفاده از تاکید در کلمات ایتالیایی با یک‌دیگر متفاوت است.

این موارد تنها بخشی از ویژگی‌های جذاب زبان ایتالیایی هستند. توضیح همه ویژگی‌های و مشخصه‌های این زبان ممکن است از حوصله این بحث خارج باشد.